'Ik ben noodgedwongen versneld volwassen geworden'
De 40-jarige Nadia heeft vanaf haar 10e levensjaar al diabetes type 1. Ze vertelt openhartig over belangrijke fases in haar leven, de mensen die haar dierbaar zijn en de impact die diabetes op haar leven heeft.
'Ik was 10 jaar, maar was heel moe, had veel dorst en bleef maar naar het toilet gaan. De huisarts dacht eerst aan een griep, maar op aandringen van mijn moeder werd ik uiteindelijk doorverwezen naar het ziekenhuis en bleek ik diabetes te hebben.' Nadia moest twee weken in het ziekenhuis blijven. 'In die tijd mocht mijn moeder niet bij mij in de kamer overnachten. Ik voelde mij alleen en angstig, maar ondanks dat heeft mijn moeder mij in de beginperiode en daarna ontzettend goed geholpen.' Nadia leerde samen met haar moeder bloedprikken, insuline spuiten en koolhydraten tellen. 'Je bent op een hele jonge leeftijd al als een volwassene bezig. Op dat moment was ik al een ander meisje dan voor de diagnose. Ik ben noodgedwongen versneld volwassen geworden.'
School
Diabetes had de nodige gevolgen voor Nadia op de basisschool. 'Ik werd voor mijn gevoel anders aangekeken in de klas. Ik had altijd een tasje om mijn nek hangen met dextro erin voor als ik een hypo had. In de klas moest ik prikken en spuiten en tussendoor eten en drinken. Ik herinner mij dat ik in de klas een beker vers geperste jus niet open durfde te draaien, omdat ik voelde dat alle ogen op mij gericht waren. Ik werd niet gepest ofzo, maar ik merkte wel dat kinderen afstand van me namen en minder met mij gingen spelen. Ik heb me in die periode wel alleen gevoeld.'
De situatie op de basisschool leidde ertoe dat Nadia op de middelbare school stiekem ging spuiten en prikken op het toilet. 'Ik wilde niet dat mensen anders naar mij keken, ik wilde ook gewoon normaal zijn.' Nadia kreeg op de basisschool een lager schooladvies vanwege diabetes, ondanks een hoge cito-score. Desondanks deed Nadia het erg goed op de middelbare school. Op een gegeven moment liep ze stage bij een assurantiekantoor. 'Ze zagen het gelijk in mij zitten. Ik mocht een opleiding volgen en heb een vast contract gekregen. Daardoor heb ik het geloof in eigen kunnen teruggekregen. Ik ben trots dat ik meer heb kunnen laten zien dan mensen in eerste instantie dachten.'
Werk en diabetes
Nadia maakte als assurantieadviseur carrière. Ze had haar eigen rayon en reed veel naar klanten toe. 'Mijn carrière ging goed, maar ik zat constant in de auto. Dat was na drie jaar niet meer te combineren met diabetes. Prikken, spuiten en eten deed ik in de auto, om hypo's te voorkomen bij gesprekken met klanten. Het vergde te veel van mij en het ging daardoor niet goed met mijn diabetes.' Nadia ging goed nadenken over de toekomst. Ze wilde niet meer te lang met hoge bloedwaardes rondlopen, want dat verhoogt de kans op complicaties. 'Ik wilde ook een gezin, een gezond kind en zelf gezond blijven.' Nadia ging ander werk doen en ze ging over op de insulinepomp waardoor ze haar bloedsuikerwaardes beter onder controle kreeg.
Nadia vrij van diabetes, daar geef je voor
Met een klein bedrag per maand steun je betere behandeling en genezing van diabetes.
Zwangerschap
Nadia kreeg groen licht van de internist om zwanger te worden toen haar bloedwaardes goed waren. Haar zwangerschap verliep uiterst moeizaam. Nadia lag wekenlang in het ziekenhuis voor controles en ze moest stoppen met werken. Zo bestond de kans dat ze blind zou worden vanwege complicaties en dreigde er zwangerschapsvergiftiging te ontstaan waarna haar dochter na 36 weken met spoed werd gehaald. 'Na de geboorte zijn we allebei nog een aantal weken onderzocht. Mijn dochter lag in een couveuse en werd dagelijks gecontroleerd of ze diabetes had. Gelukkig is mijn dochter gezond ter wereld gekomen.'
Familie en vrienden
'Sommige mensen denken dat insuline de oplossing is tegen diabetes en dat je verder normaal kan leven. Alleen de mensen die dicht bij me staan zoals mijn man, dochter, moeder, nichten en vriendin begrijpen de impact van diabetes. Ik en mijn man kunnen alles met elkaar bespreken en hij gaat heel goed om met mijn gezondheidssituatie. Dat geldt ook voor mijn goede vriendin. Zij begrijpt mij en is er altijd voor me. Afgelopen zomer waren we met onze gezinnen op vakantie in Maastricht. Door de hitte had ik hele hoge bloedwaardes. Zij was heel begripvol dat ik daardoor naar huis moest.'
Toekomst
'Ik hoop op genezing van diabetes. Wat zou dat gaaf zijn, een wereld zonder diabetes. En ik hoop dat daarmee mijn complicaties die ik heb ook verdwijnen. Ik heb last van drukkende ogen, lekkage aan mijn nieren, minder gevoel in benen en voeten, een traagwerkende schildklier en een vernauwing van de kransslagader in mijn hart.'