Ze is pas 5, de dochter van Lisanne. Toch weet de kleine Dieke al dat haar ziekte chronisch is. 'Ze vroeg laatst of de dokter haar diabetes weg kan halen en in de prullenbak kan gooien', herinnert Lisanne zich. 'Dan denk je als moeder alleen maar: 'Meisje, ik zou de diabetes zo graag van je willen overnemen', maar dat gaat niet.'

'Ieder uur kan anders zijn'

Je eigen kind niet kunnen herkennen door diabetes, het blijft confronterend voor Lisanne. 'Dan zie ik dat ze niet lekker in haar vel zit. Dat ze moe is en zich écht ziek voelt. De artsen zeggen dat het erbij hoort, maar het doet mij veel verdriet.'

De grilligheid van de ziekte maakt haar dagen als moeder onvoorspelbaar en onzeker. 'Ieder uur kan anders zijn. Onlangs ging het een paar weken niet goed. Dan heeft ze veel hypo’s en is ze heel moe. Vanaf het moment dat ze naar school gaat heb ik mijn telefoon paraat, wetende dat de juf kan bellen als het fout gaat.'

Twee keer werd Dieke erg naar van een hypo. Haar bloedsuikerwaarde was zó laag dat ze direct op de bank in slaap viel. Het dwingt Lisanne om ieder uur alert te zijn en vooruit te denken. 'Als ik haar geen eten geef, kan het zo zijn dat weer wegvalt. En dus vraag je je continu af: 'Hoe is haar waarde?' 'Wat gaat ze nog doen vandaag?' Er is geen handboek voor diabetes. Haar waardes kunnen tijdens het middageten goed zijn, maar het kan een uur later tijdens de gymles totaal omslaan.'

'De ontspanning is verdwenen'

Dag en nacht bezig zijn met diabetes, het heeft onbevangenheid uit het leven van Lisanne, haar man en drie kinderen gehaald. 'De impact is enorm, de ontspanning is uit ons leven verdwenen.' Want hoewel Dieke een pomp draagt die haar waarschuwt voor een hypo, vergeet ze soms te reageren op de alarmsignalen. 'Logisch, want dan speelt ze buiten met andere kindjes. Terwijl ik in angst thuis zit en denk: 'Als ze de signalen van haar pomp maar niet negeert.'

Een puber met littekens

Lisanne leeft met angst in het heden, maar ook met onzekerheid voor de toekomst. 'Dieke zit nu al onder de blauwe plekken van al het prikken. Over een paar jaar is ze een puber met littekens', vertelt Lisanne, die bang is voor ernstige complicaties latere leeftijd. 'De diabetes kan haar organen en ogen ernstig aantasten. Dat wil je gewoon niet voor je kind.'

Hoop op een fijne toekomst

'Ik gun Dieke écht een onbezorgd leven. Dat ze niet iedere dag bezig moet zijn met haar diabetes. Dat ze gewoon kind kan zijn', besluit Lisanne. Daarom houdt ze goede hoop op genezing. 'En tot die tijd zou de kunstalvleesklier een fantastische oplossing zijn. Dankzij dit apparaat zou ze een heel ander leven hebben met veel meer ontspanning. Niet meer prikken, meten, spuiten, eten. Met de kunstalvleesklier zou haar vrijheid terug zijn.'

Diabetes genezen: het is een droom die het Diabetes Fonds voor 1,2 miljoen mensen werkelijkheid wil maken. Tot die tijd werken we hard aan een beter leven voor mensen met diabetes. Ook voor Dieke en haar familie, die we een beter leven gunnen, vrij van zorgen en angst voor complicaties. Om dit mogelijk te maken vragen we jouw steun voor de kunstalvleesklier. 

Maak de kunstalvleesklier mogelijk!

Met jouw gift kunnen we ervoor zorgen dat de kunstalvleesklier sneller voor meer mensen beschikbaar is.

Met jouw gift kunnen we ervoor zorgen dat de kunstalvleesklier sneller voor meer mensen beschikbaar is.