'Altijd moet ik rekening houden met diabetes'

'Hoi, ik ben Bloem! Ik ben 13 jaar, woon in Breda en ik heb diabetes type 1. Ik zit in de brugklas en ik houd van tekenen, pianospelen en karate. Maar diabetes is daar altijd bij. Gewoon ALTIJD.'

'Altijd moet ik rekening houden met diabetes en dat vind ik heel vervelend. Ik heb nooit rust. Het is elke dag heel vaak bloedsuiker meten. Ik moet mezelf de hele tijd in de gaten houden, opletten wat ik eet, rekening houden met gym. Prikken, meten, spuiten, eten. De hele dag door, elke dag.'

'Als mijn bloedsuiker te laag is, voel ik me heel erg moe. Dan lijkt het net of alles om me heen in een droom is. Ik kan dan ook flauwvallen, dat is niet fijn op school. Als ik hoog zit, krijg ik hoofdpijn, ben ik moe of heel druk of verdrietig. Als ik ergens ben dan ben ik soms zo moe dat ik naar huis moet gaan. Bij vriendinnen logeren gaat ook niet, omdat er wat mis kan gaan en die ouders natuurlijk niet weten wat ze moeten doen.'

'Leren voor een toets gaat vaak niet als ik te hoog of te laag zit'

'Als ik het vertel aan mensen dan weten ze niet wat diabetes inhoudt. Ze zeggen: 'dat heeft m’n oma of opa ook', maar dat is een ander type. Laatst was ik op een feestje in de Efteling. De rij voor de Python was een halfuur, en toen zat ik opeens laag en werd helemaal naar. Ik moest tegen de richting in terug. Ze zeiden: 'aansteller, je durft zeker niet.'

'Mijn vader en moeder zeggen dat ze al ver zijn met een kunstalvleesklier die ervoor zorgt dat ik zelf niets meer hoef te doen. Dat zou superfijn zijn, want dan hoef ik niet meer de hele dag op te letten. Dan kan ik alles gewoon doen, net als andere kinderen.'

Nooit vrij van diabetes

De impact van diabetes op het leven en de gezondheid van kinderen en hun ouders is enorm. Elke dag, elk uur, elke minuut het lichaam in de gaten houden want een onvoorziene reactie kan fataal zijn. En al doe je nog zo je best: je best is nooit genoeg. De bloedsuiker is met de hand gewoon niet goed genoeg te regelen. Daardoor is bij kinderen soms al zo'n 6 jaar na de diagnose het eerste begin van schade aan organen en bloedvaten meetbaar.