'Het zou mooi zijn als Babette straks nergens meer aan hoeft te denken'

Rutger en Jennifer zijn de trotse ouders van Annabel en hun tweeling Pepijn en Babette. Hun leven veranderde van het één op andere moment toen hun dochter Babette net voor haar tweede verjaardag de diagnose diabetes type 1 kreeg. 'We hadden in het begin geen idee wat ons te wachten stond', zegt Jennifer.

Rutger en Jennifer merkten op een gegeven moment dat Babette veel meer dorst had dan gebruikelijk. Vooral in vergelijking met haar tweelingbroer Pepijn. Na overleg met het consultatiebureau maakten ze zich nog weinig zorgen, maar ze moesten het wel in de gaten houden.

De dagen daarna dronk Babette nog meer en huilde ze van de dorst. 'Ze dronk zoveel dat ze voor 11 uur 's morgens al 1,5 liter op had. Op de dag dat de diagnose werd vastgesteld had Babette weinig energie en viel ze snel in slaap. We hadden geen idee wat er aan de hand was', vertelt Jennifer. Bij de huisarts werd direct Babette's bloedsuikerwaarde gemeten en deze bleek veel te hoog.

Hoe nu verder?

Babette werd in het ziekenhuis verder onderzocht. 'In het ziekenhuis zeiden ze al snel dat het om diabetes type 1 ging. Ze moest gelijk aan het infuus en later kreeg ze ook insuline toegediend,' vertelt Rutger. 'We hadden in het begin geen idee wat ons te wachten stond, maar de verpleegkundige in het ziekenhuis legde ons stap voor stap uit wat we moesten doen. Van leren spuiten tot koolhydraten tellen. We dachten toen wel, hoe moeten we dit doen?', vertelt Jennifer.

Dagelijkse zorg

Rutger en Jennifer moesten even omschakelen om de zorg voor Babette in goede banen te leiden. 'In het begin komt er veel op je af, maar je raakt er snel aan gewend. We letten goed op met haar eten en drinken en geven insuline via de insulinepomp. De pomp rekent uit wat je moet toedienen op basis van het aantal koolhydraten en haar suikerwaarde op dat moment.'

Volgens Rutger went één ding nooit. 'Eén keer per week moet ik de sensor in haar bovenbeen 'schieten'. Je weet dat je haar elke keer pijn moet doen en dat is niet fijn.'

Impact op gezin

Volgens Rutger en Jennifer is Babette weer het energieke meisje van voor de diagnose. Ze kan gelukkig alles doen wat haar tweelingbroer Pepijn ook kan. Spontaan samen naar buiten gaan als gezin kan wel met een kind met diabetes type 1, maar er komt wel wat bij kijken. 'We gaan altijd een checklist af of we alles bij ons hebben voor Babette. Denk bijvoorbeeld aan een batterij voor de insulinepomp, insuline, Dextro, infuusset enz. Wat men ook onderschat is dat wij niet zomaar met z´n tweeën naar de bioscoop of uit eten kunnen gaan. Het is lastig om een oppas te vinden, omdat ze nog zo jong is en door de hele situatie.' Rutger vult aan: 'We zijn allebei vrij nuchter. De situatie is nou eenmaal zo en die kun je niet veranderen.'

Toekomst

Zowel Rutger en Jennifer zien de toekomst positief tegemoet. Wel hebben ze nog een aantal wensen. 'Het zou mooi zijn als Babette straks alleen nog een pilletje nodig heeft en dat ze verder nergens meer aan hoeft te denken.' Jennifer sluit af: 'Ik heb altijd een kleine weegschaal bij me, omdat we de koolhydraten wegen. Het zou makkelijk zijn als dat niet meer hoeft. Ook maak ik me weleens zorgen of Babette als ze straks pubert, nog wel goed voor zichzelf zorgt en het goed zelf onder controle kan houden.