'Ik wil mijn kleinkinderen meemaken als oude en gezonde opa'

Wanneer kreeg je de diagnose?

'Ongeveer 20 jaar geleden bij de huisarts. Mijn vrouw had een afspraak voor mij gemaakt, omdat ze zich zorgen maakte. Ik woog te veel, zat als een luie vent in mijn stoel en had nergens zin in. Ik zei zelf dat het kwam door mijn werk, omdat ik het daar niet zo naar mijn zin had op dat moment. Zij dacht dat er meer aan de hand was en ze had dus ook gelijk.'

Wat deed de diagnose met je?

'Ik ben een hele nuchtere Nederlander die dacht: Geef me dat pilletje en dan gaan we gewoon weer verder. Ik realiseerde mij toen de gevolgen nog niet. Een paar maanden later moest ik terugkomen bij de huisarts en kreeg ik weer een pilletje erbij. Dat werd steeds meer en mijn pillen tegen cholesterol werden ook opgehoogd. Toen realiseerde ik mij pas echt dat ik diabetespatiënt was. Ik raakte meer en meer in een neerwaartse spiraal.'

Welke symptomen had je?

'Ik had honger en dacht vaak dat ik te weinig had gegeten. Op dat soort momenten wist ik niet hoe snel ik naar ik een ijskraam moest om een ijsje te halen. Of ik plunderde thuis de koelkast leeg om maar wat voeding binnen te krijgen. Voor mijn gevoel moest dat, anders had ik het idee dat ik om ging vallen. Naast het symptoom honger, transpireerde ik veel en had ik ook vaak gevoelloze armen en benen en wondjes die niet zo makkelijk genazen.'

Hoe leefde je voordat je de diagnose kreeg?

'Ik ben een ontzettende lekkerbek. Het maakte niet uit wat, want ik at het wel en het liefst veel. Ik was verzot op pasta's, rijsttafels en brood. Dus veel koolhydraatrijk eten. Daarnaast kookte ik ook veel met kant-en-klare pakjes en zakjes. Daar zitten veel toegevoegde suikers en zouten in. Qua beweging was het de auto instappen en uitstappen. Ik werkte op dat moment voor de technische recherche en dat was vooral zittend werken. Het was een stressvolle baan met veel verantwoordelijkheden en onregelmatige werktijden, waardoor ik ook slecht sliep. Kortom, alles wat slecht voor mijn lichaam en geest was op dat moment, deed ik.'

Wanneer besloot je het roer om te gooien?

'Toen ik opa werd. Ik zat al langere tijd in een neerwaartse spiraal. Naast meer pilletjes moest ik na een paar jaar ook insuline spuiten. Insuline maakt je dik en is een aanslag op je hart- en bloedvaten. Binnen de kortste keren was ik 16 kilo zwaarder, zonder extra te eten. Zes jaar geleden kreeg ik een lichte hartaanval. Vervolgens kreeg ik weer extra medicijnen zoals bloedverdunners en bètablokkers. Mijn verpleegkundige zei tegen mij: Als je zo doorgaat zul je nooit een oude opa worden. Dat maakte veel indruk op me en was voor mij de ommekeer. Toen besefte ik pas echt dat het slecht met mij ging en dat ik aan het afglijden was. Ik wilde perse een gezonde oude opa worden en bij mijn kleinkinderen zijn. Die motivatie gaf mij een flinke zet in de goede richting. De verpleegkundige zei bovendien dat er een leefstijlprogramma was voor mensen met diabetes waaraan ik mee kon doen.'

Hoe zag dat programma eruit?

'De stichting Voeding Leeft startte een pilot met de naam Keer Diabetes2 Om. Voeding Leeft werkt met de vier pijlers: eten, bewegen, ontspannen en slapen. Als deze pijlers in balans zijn, houd je diabetes onder controle. In het programma werd ik begeleid door een team aan specialisten: verpleegkundige, huisarts, diëtist, coach en een programmaleider.'