Hoe staat het Diabetes Fonds tegenover dierproeven?

Soms zijn er nog steeds proefdieren nodig voor wetenschappelijk onderzoek. Gelukkig is dit een stuk minder dan vroeger. Maar het allerliefst willen we dit helemaal niet meer. Bij het Diabetes Fonds zetten we ons in voor zo min mogelijk onderzoek met proefdieren. Daarom kijken we wat er beter kan, samen met onderzoekers. Ook investeren we in andere manieren van onderzoek doen: zonder proefdieren.

Alleen als het niet anders kan

Proefdieronderzoek gebeurt alleen als het echt niet anders kan. Bijvoorbeeld bij onderzoek naar nieuwe medicijnen. Want wetenschappers mogen een medicijn pas testen bij mensen als dit eerst goed is gegaan bij dieren. Dit staat in de wet. Helaas kan het dus soms niet anders. Maar stap voor stap komen we tot verbeteringen en oplossingen.

Samen kijken hoe het beter kan 

Samen met onderzoekers kijken we of het onderzoek ook zonder proefdieren kan, en wat verbeterd kan worden. Wetenschappers beschrijven altijd eerst hun onderzoek. Ze moeten in die beschrijving goed uitleggen waarom proefdieren wel nodig zouden kunnen zijn. We stellen altijd deze vragen:

• Kan het onderzoek ook zonder proefdieren?
  Echt niet?
• Kan het onderzoek dan met minder proefdieren? Bijvoorbeeld door het onderzoek anders op te zetten.
• En hoe zorgen we ervoor dat de proefdieren het zo goed mogelijk hebben?

We noemen dit de '3V’s'. Dit staat voor 'vervanging', 'vermindering' en 'verfijning'. Zo kijken we samen met wetenschappers op welke andere manieren het onderzoek mogelijk is: zonder, en anders met zo min mogelijk proefdieren.

Nieuwe manieren van onderzoek: zonder proefdieren  

Het liefst willen we helemaal geen onderzoek met proefdieren. Daar zetten we ons voor in, samen met wetenschappers, andere organisaties en gezondheidsfondsen. Zoals met de Samenwerkende Gezondheidsfondsen (SGF) en Stichting Proefdiervrij.

We investeren in het speciale onderzoeksprogramma 'Humane Meetmodellen'. In dit programma onderzoeken wetenschappers nieuwe manieren van onderzoek doen, zonder dieren. Denk aan onderzoek met:

• Stamcellen van mensen. Een stamcel is een jonge cel die nog kan veranderen. Deze kunnen we kweken. Zo maken we bijvoorbeeld nieuwe bètacellen. De eerste test gebeurt zelfs al bij mensen met diabetes type 1!
• Cel-modellen. Onderzoekers kweken een klompje cellen, om zo een stukje weefsel na te bootsen. Dr. Claringbould onderzoekt met cel-modellen de verschillen tussen mensen met een hoge en lage kans op diabetes type 2. Op deze manier zijn er geen proefdieren nodig.
• Organen-op-een-chip. Een orgaan-op-een-chip is slimmer dan een cel-model. Het is een soort doorzichtig legoblokje met allemaal dunne kanaaltjes en kamertjes. Het bootst niet alleen cellen, weefsels en organen na, maar ook de omgeving. Zo stromen er vloeistoffen door de kleine kanaaltjes, net zoals bloed in je lichaam.
• Computermodellen. Heel veel gegevens van mensen worden verzameld in een grote database. Met slimme technologie maken wetenschappers een computermodel (of computersimulatie). Zo kunnen ze voorspellen hoe iets werkt bij mensen. Dr. Buziau gebruikt zo’n computermodel, om meer te weten te komen over leververvetting bij diabetes type 2.

Proefdieronderzoek gaat volgens strenge regels

Proefdieronderzoek mag gelukkig niet zomaar. Het gebeurt volgens strenge regels. Ook zijn er zijn vergunningen voor nodig. Speciale commissies met experts controleren onderzoeken met proefdieren. Ook geven ze advies. Ze controleren bijvoorbeeld of wetenschappers naar andere mogelijkheden hebben gezocht, zodat de dierproeven misschien toch niet nodig zijn.

Lees hier ons gezamenlijke standpunt over dierproeven en dierproefvrij onderzoek van de Samenwerkende Gezondheidsfondsen (SGF)