Mount Everest verklaart insulineongevoeligheid
Onderzoekers ontdekten dat een zuurstofarme omgeving leidt tot insulineongevoeligheid. Dat toonden ze aan bij beklimmers van de Mount Everest. Dit geeft belangrijke inzichten in de werking van diabetes type 2.
Bij diabetes type 2 krijgt het lichaam de bloedsuiker niet onder controle doordat het niet meer goed reageert op insuline: dit heet insulineongevoeligheid. Zonder goed werkende insuline kan het lichaam niet genoeg suiker uit het bloed halen. De bloedsuikerspiegel blijft dan te hoog.
Zuurstoftekort
Uit het onderzoek blijkt dat zuurstoftekort invloed heeft op insulinegevoeligheid. Onderzoekers kwamen hier achter toen zij bergbeklimmers op de Mount Everest bestudeerden. Ze wilden namelijk weten wat er in het lichaam gebeurt bij zuurstoftekort.
Verhoogde insulineproductie
Aan het onderzoek deden 24 bergbeklimmers zonder diabetes mee. Zij maakten de tocht tot het basiskamp (5.300 m). 14 deelnemers klommen verder omhoog, van wie 8 de top bereikten (8.848 m). De bergbeklimmers die 6 tot 8 weken op grote hoogte verbleven (basiskamp en verder), hadden kenmerken van insulineongevoeligheid. Op een nuchtere maag nam hun insulineproductie toe met bijna 250 procent! Dat houdt in dat hun lichaam twee en een half keer zoveel insuline moest aanmaken om de bloedsuiker op normaal niveau te houden.
Diabetes type 2
Deze resultaten bevestigen wat al eerder werd gedacht: vetweefsel bij mensen met overgewicht krijgt langdurig te weinig zuurstof. De kleine bloedvaten kunnen niet meer zuurstof naar de diepere lagen van het vetweefsel brengen. Dat zou leiden tot diabetes type 2. De bergbeklimmers hadden op de top van de Mount Everest dezelfde kenmerken als mensen met overgewicht op zeeniveau.